Rozendaalweg

Rozendaalweg
ECHELPOELHOEVE, Rozendaalweg: landelijk / mooi / historisch, foto: H. Vermeir

zondag 21 februari 2016

"Jeroen BOSCH, de schilder van de werkelijkheid achter de uiterlijke schijn v/d menselijke samenleving." n.a.v. tentoonstelling 's-Hertogenbosch * * * *



Deze bijdrage ontstond n.a.v. de overzichtstentoonstelling "Jheronimus Bosch - Visioenen van een genie"die loopt in 's-Hertogenbosch van 13 februari tot 8 mei 2016, ter ere van het 500ste sterfjaar van J.B.. Het Prado is daar niet aanwezig omdat de "dikke madame archivaris" niet kon hebben dat men in een film over Bosch op TV zou vermelden dat het werk van de "zeven hoofdzonden", werk in het Prado, geen origineel werk is van J.B. Van sommige wetenschappelijke gevormde conservatoren  gesproken en gezwegen. De machtswellust  is soms groter dan hun wetenschappelijke bekwaamheid. Deze "madame" past wonderwel in het werk van J.B. Misschien kunnen België en Nederland is met meer aandrang een aantal kunstwerken terug vragen die in de Spaanse tijd hier werden ontvreemd,  onder meer door Alva.

Jeroen BOSCH, "Tuin der Lusten", detail middenpaneel. uit: Jardin des arts, frontpagina.(1)






I.  Levensbeschrijving.

Jheronimus BOSCH (  's-Hertogenbosch(?) ca. 1453  - 's-Hertogenbosch 1516)

1. "Portret van Hiëronymus Bosch" (?), tekening(copie )van een zelfportret, einde 16de eeuw,Arras.
2. midden:  "Portret van H. Bosch" (?), kopergravure naar 1 van Cornelis de Cort, uitgegeven te Antwerpen in 1600.
3."Portret van H.B."(?), schilderij. Verschenen in de catalogus "Jheronimus Bosch", 1967. (2)(p.215)

Over het leven van Jheronimus Bosch is niet zo heel veel geweten.
Zijn grootvader Jan van Aken, die voor het eerst in de archieven wordt vermeld in 1430-1431, stierf in 1454 en liet vijf zonen na, van wie er tenminste vier schilder werden.
Eén van hen Antonius, werd de vader van Jheronimus of Jeroen.
Hij kreeg  waarschijnlijk een schildersopleiding van zijn vader of één van zijn ooms.
Omstreeks 1479-1481 huwde hij Aleid Goyaerts vanden Meervenne, een vrouw die er warmpjes inzat.
In 1486-1487 werd hij lid van de invloedrijke Onze-Lieve-Vrouwebroederschap die een kapel had in de Sint-Janskerk in 's-Hertogenbosch. Dit genootschap, waartoe zowel  leken als priesters behoorden, vereerde de Heilige Maagd, en verleende vele opdrachten aan kunstenaars, vooral voor de verfraaiing van de eigen kapel. Voor de broederschap maakte Bosch een tekening voor het gebrandschilderde raam, een ontwerp voor een kruisbeeld en voor een kandelaar.
In 1504 ontving 'Jheronimus van Aken, genaamd Bosch' van het rekenhof in opdracht van Filips de Schone, de hertog van Bourgondië, een voorschot voor het schilderen van een "Laatste Oordeel".
Op 9 augustus 1516 organiseerde de broederschap een rouwdienst voor Jheronimus Bosch. Vermoedelijk stierf hij kinderloos.(3)(p.21 e.v.)
In 1930 werd in zijn stad een standbeeld voor hem opgericht.
In 1967 was er een tentoonstelling in zijn stad die door duizenden bezocht werd.

"Obitus Fratrum", 's-Hertogenbosch, archief Lieve-Vrouwebroederschap.
Lijst van de gestorven leden van de broederschap, waarin onder het jaar 1516 is opgenomen "Jheronimus Aquen(sis) alias Bosch igsignis pictor" De lijst is tussen 1567 en 1575 opgesteld zodat de toevoeging 'beroemd schilder' niet zonder meer als bewijs van Bosch' faam in zijn vaderstad gedurende zijn leven kan gelden. (vlg. Gerlach, 1967) (2)(p.214)











II. Leefwereld.

's-Hertogenbosch was toen een grote welvarende stad van kooplieden en ambachtslieden. De welvaart viel af te lezen aan de huizen van de burgers, de indrukwekkende Sint-Jan, de tientallen rijkingerichte kerken, kloosters en kapellen. Maar het was niet al goud wat blonk. er waren oorlogen met de naburige Geldersen, er was een grote stadsbrand in 1463, en er waren overstromingen en pestepidemieën.
Talloze plattelandsbewoners trokken naar 's-Hertogenbosch, waardoor de armoede binnen de stadsmuren toenam. De rijkdom en verkwisting, maar ook de armoede en rampspoed vormden voor Jeroen Bosch een bron van inspiratie.
De stadsgenoten van Jeroen waren dol op toneelsspel, vooral op dat van de plaatselijke rederijkerskamer "Moyses' Bosch".

symbolen:(4)(p.20 e.v)
de alchimisten op zoek naar het goud door de vermenging van solfer en kwik, zijn een verwijzing naar dualiteit: van man en vrouw, het ei en het heelal, de reuzevogels, , het mes, de bijl, vuurelementen die bijdragen tot het mysterie van de oven, en nog een aantal andere symbolen.
de kersen staan voor sensualiteit of ontucht. De kers verving in sommige versies va het 'Zondeverhaal' de appel.
de kikker: Naar de uitdrukking:" Een kikker inslikken", een verwijzing naar grote lichtgelovigheid.
de kruik op een stok: verwijzing naar het 'valse' geloof' of ketterij..
de luit: symbool van de ontucht.
het schip: het narrenschip, de narren worden  ver weg op bedevaart gestuurd.
de uil: Dit dier is in de symboliek wat ambigue; bij de godin Athena is de uil symbool van de wijsheid, maar in andere omstandigheden naargelang de inhoud kan hij staan voor de domheid.
Bij Bosch stelt hij de slechte monniken voor en de fouten van de geestelijken.
Het kan ook staan voor ketterij; de uil zou de christenen met een wankel geloof in verleiding brengen. Volgens mij stelt de uil in de meeste gevallen Jeroen zelf voor, die alles observeert en het daarna weergeeft in de gepaste context.
de zotheid, de dwaasheid:  terug te vinden in de zonden, de ondeugden en zotternijen.


III. Werken.

ten eerste:
De Goochelaar en de Zakkenroller

J. Bosch, "De Goochelaar", (kopie?), 1475-1480,  paneel, Saint-Germain-en-Laye, .

Het vormt een primeur in de geschiedenis van de menselijke stompzinnigheid. Het werk zou een verbeelding zijn van het Vlaamse spreekwoord: "Wie zich door  een goochelaar laat verleiden, zijn geld verliest en door de jeugd wordt uitgelachen."
De goochelaar laat een kikker tevoorschijn komen uit de mond van de voorovergebogen persoon.
Naar de uitdrukking:" Een kikker inslikken", een verwijzing naar grote lichtgelovigheid.
De zakkenroller achter hem probeert de beurs te ontvreemden van een nogal naïef mens..
Het kind met molentje dient als afleider.
De 10 personages vormen schijnbaar blok maar drukken toch verschillende gevoelens uit: achterdocht, ironie en onverschilligheid.(6)(p.86)
Uit het mandje steekt de kop van een uiltje, symbool van ketterij; de uil zou de christenen met een wankel geloof in verleiding brengen.(Combé)(5)
En dan hebben we nog het raar aangeklede hondje en de kleine hoepel tegen de tafel.

ten tweede:
Het Narrenschip


J. Bosch, "Het Narrenschip", 1490-1500, paneel, in het Louvre, Parijs. Het werd in 1918 door Camille Benoit aan het Louvre geschonken. Het onderste gedeelte ontbreekt.(7)(p.92)

De aanknopingspunten / de inspiratie:
Het motief van de boot met vrolijke mensen stamde uit het 15de eeuwse Vlaanderen.(8)
  De blauwe boot met een losbandig gezelschap aan boord kwam reeds voor in 1413 in het lied van Jacob van Oestvoren.  Ook trof men het aan in de carnavalsoptochten in Brabant en het behoorde  bij de  broederschap  die machtigen van de aarde aan de kaak stelde.
 Tijdens het leven van Bosch werd in het Duits en in het Latijn het spotdicht 'Narrenschiff' van Sebastian  Brant (1494) gepubliceerd."(9)(p.92)

De figuren, dieren en voorwerpen:
De genotzuchtige broeder(een franciskaan), de luitspelende non(franciskanes)  en de andere types lijken geïnspireerd op het gedicht van Oestvoren(8), maar in andere middeleeuwse bloemlezingen zoals de 'Carmina Burana' komt ook dergelijke figuren tegen.
Rechts in het midden zien een overgeven: dit kwam uitzonderlijk voor en hier waarschijnlijk één van de eerste keren zo uitdrukkelijk. De verschrikkelijke walging  zoals die later terug komt  in composities over de hel. Het walgen is een symbolisch ontluistering van het menselijk wezen.
De vis, voor de walgende man (buitenzijde), hangt over boord , hier als spottend gebruikt voor de vasten.
De maan in het vaantje aan de boom, de kruik bovenop een stok,  en de uil in de boom zijn drie symbolen voor het "valse" geloof, de ketterij.
Het zwarte water wijst naar ondergang.
De kersen staan voor sensualiteit of ontucht. (Bax)(10)
De roeispaan of de pollepel wijst naar dwaasheid, zotheid.

Opzet van het werk:
Bax zag in de uitbeelding een voorstelling van onmatigheid en dwaasheid.
Hélène Adhémar is moraliserend en zegt dat "dronkenschap tot de ondergang voert".

Het is in feite een bespotting van de corruptie in de maatschappij en van de kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders in het bijzonder.

ten derde:
De Hooiwagen 


H. Bosch, "De Hooiwagen", middenpaneel,1500-1502, gesigneerd, rechts onder,  Prado, Madrid,.
De beschrijving  en de betekenis:
Jeroen geeft hier op een uitzonderlijke wijze een beeld van de binnenkant en de buitenkant van de gedragingen en de gedachten van de mensen van zijn tijd. Een "Hooiwagen", het geld, de rijkdom, de fortuin met er bovenop de vier mensen die van het leven op hun manier genieten, zang, muziek, zoetjes vrijen, zij zien er gelukkig uit, een engel en een duivel, en dan nog een uil en stok met kruik in de boom.. Aan de wagen de profiteurs die een gevecht op leven en dood voeren om toch maar een beetje hooi, geld, rijkdom vast te krijgen. De wagen wordt getrokken door een aantal afzichtelijke hybride wezens en gevolgd door de vooraanstaanden machthebbers en profiteurs , de paus, een bisschop, adellijken en hun slippendragers. Onderaan, als tegenstelling met bovenaan zien we de 'ondeugenden' van de maatschappij van toen.

De Symboliek:
de hooiwagen: is symbool van de rijkdom van deze wereld.
de verliefde paren op de wagen: zouden volgens sommigen symbolen van wellust zijn, maar dit lijkt mij toch niet zo duidelijk. Het bovenst paar is wel in volle omarming. Ik denk dat Jeroen hier het doorsnee menselijk leven uitbeeldt dat weliswaar in balans wordt gehouden door engel en duivel en wordt bedreigt  door ketterij. Naar dit laatste verwijst de stok met kruik en de de uil in de boom.
de engel: op de wagen bidt  genield voor hen.
de duivel/ de demon: op de wagen, rechts, in het blauw, met een voet op het kleed van de zangeres, heeft vlindervleugels en een geslachtsdeel dat in een pauwenveer eindigt. Een misvormde neus , net een muziekinstrument, verkondigt de valse faam van van het rijke, wereldse leven. De demon ziet er misvormd maar bleek.

ten vierde:
De Tuin der Lusten (drieluik)

J.B., "Tuin der Lusten", middenpaneel,ca. 1510,  Prado, Madrid.
Het is een authentiek werk.
Filips II kreeg het in zijn bezit uit de collectie van abt Don Fernando van de orde van St.-Jan ( + 1595), een bastaard van Alva.

Qua opvatting en opvulling van het vlak, wegens het horror vacui, lijkt het werk enigszins op de "Hooiwagen".
De drie motieven die volgens de kerk de mensen af hielden van hun heil komen hier aan bod: het begeren naar aardse goederen, het zoeken naar zintuiglijk genot en de verleiding op intellectueel vlak, die gegevens werden hier uitgebeeld in de drie panelen. Maar dat het er hier over gaat dat de mens in het hoekje moet worden gezet zoals de kerk het graag zag daar twijfel ik ten stevigste aan wegens een "uitgesproken" middenpaneel dat de mens grotendeels laat genieten, kijken we maar naar het vele naakt. Natuurlijk zijn er hier en daar discrete waarschuwingen naar onze blinde vlekken. Het geheel is natuurlijk ingebed  tussen het "Aarts Paradijs" en de "Muzikale hel". Het eerste werd een paradijs van rust  en evenwicht. Het tweede een kakofonie van muzikaal geweld. Feitelijk de weg naar het hiernamaals geplaveid  met goede en duistere voornemens. Maar wat opvallend is we zien hier nergens een kruisteken...

Het bovenste deel van het paneel is bevolkt met bomen, uitgestrekte vlakten en prachtige natuurlijke wateroppervlakten, gelijkend op deze van Memling. In het midden een blauwe bol met menselijke paren in allerlei houdingen , mensen die mekaar de hand rijken of zelfs vanuit een handstand mekaar kussen.
De kleuren:  het rood zou een alchemistische betekenis kunnen hebben en het blauw kan verwijzen  naar bedrog.
De rotsen zijn niet echt, en lijken meer op die van een speeltuin. "Tomorrow Land"  heeft hier schijnbaar toch inspiratie vandaan gehaald . De flora en fauna wordt omgebouwd tot een sfeerbepalend effect dat moet bijdragen tot de betekenis van het menselijk wandelen en handelen.
Voor een beeld daarvan wijzen we naar de afbeelding hieronder, detail van het linkeronderdeel van het middenpaneel.

J.B.,  "Tuin der Lusten", middenpaneel(links onder), ca. 1510,  Prado, Madrid. (11)(voorkaft)     

Zie hierboven,  in het midden links, in de glazen bol een paartje. Dit kun je zien, in detail, helemaal bovenaan.
De verliefden in een glazen bol.
We zien in de bol een naakt paartje, dat volgens sommigen ongerust kijkt. Het tafereeltje zou kunnen een verwijzing zijn naar de eenzaamheid van het paar en iedere mens in het bijzonder.
Door een gat in de rode vrucht verschijnt het hoofd en een hand van een angstig kijkende man die door een glazen buis kijkt naar een zwarte rat (het kwaad?). 
Bevinden we ons hier in de droomwereld waar de ideale wereld wordt bedreigt door het duistere.

ten vijfde
Visioenen uit het Hiernamaals.  ( Vier panelen)

J.B. , "Het opstijgen naar de Hemel", vierde paneel (detail), 1500-04, Dogenpaleis , Venetië.(15)(p.28  98)
De vier panelen zijn: "De val van de verdoemden", "De hel", "het aards paradijs", "Het opstijgen naar de hoogste hemel". Zij waren twee aan twee de zijpanelen van twee drielijkjes, "Het laatste oordeel" en "De opstanding". Uit de collectie van kardinaal Grimani waar Marcantonio Michiel ze in 1521 zag.
De vier werken zijn geïnspireerd door de visioenen van Ruysbroeck, Meester Eckhart en Dante.

Het vierde paneel is buitengewoon door de cilindervormige toegang, gevormd door concentrische cirkels(5 cirkels) tot het hiernamaals. De cirkels verwijzen waarschijnlijk naar de hemelse sferen, zoals die in die werden weergegeven.  Op het einde van de toegang het licht, licht dat geassocieerd werd met God. Zou het idee ook niet komen van de bijna dood ervaring die sommige mensen hebben en waarbij ze schijnbaar ook een dergelijk beeld krijgen?

De zielen onderweg naar boven worden aanvankelijk geassisteerd door twee engelen  (3x),  daarna door een engel (2x), en uiteindelijk is de ziel alleen. De ziel wordt als het ware geabsorbeerd  door de goddelijke stralen, waarbij ze van onder naar boven een soort van slalom volgen. Volgens Ruysbroeck in "Het Spirituele Huwelijk" zou de uitstraling van god te vergelijken zijn met "immens licht'". Ze worden onderweg steeds lichter. 

DE GLORIERIJKE VOLTOOIING

Op de magistrale tentoonstelling van het FOMU, fotomuseum, voorjaar 2016,  over de Oekra
ïnse fotograaf Boris MIKHAILOV (°1938, UKR) las ik een begeleidende tekst, die evengoed toepasbaar is op het werk van Jheronimo BOSCH.
" Mikhailov toont zowel publieke als privéruimten en benadrukt zo hun schrille onderlinge contrasten. De publieke ruimte is een gecontroleerde omgeving waarin menselijk gedrag uiterst conventioneel en voorgeschreven is. In de privéruimten heersen daarentegen verbeelding en vrijheid belichaamt door naaktbeelden. Bevrijd van elke vorm van controle kunnen mensen uiteindelijk hun masker afleggen en hun eigen individualiteit beleven." ... en dat is wat J.B. 500 jaar vroeger ook tot uitdrukking probeerde te brengen.


VERWIJZING

- Edi Bacceschi en Perluigi de Vecchi, "Jeroen Bosch", Lekturama, Rotterdam, s.d..(6),(7),(9),(15)
- D. Bax, "Ontcijfering van Jeroen Bosch", Den Haag 1949; H., 1953; Beschrijving en poging tot verklaring van de 'Tuin der Lusten', drieluik van J. Bosch.(10)
- Raymond Charmet, "Jérôme BOSCH (vers 1453-1516), Le délire de l'imaginaire", in: Jardin des arts, nr. 204,november 1971. (1),(4),(11)
- J. Combé, "Jérôme Bosch", Parijs, 1946 en 1957, catalogus.(5)
- Hans Devisscher, "Jheronimus Bosch", in: Kunst & Antiek Journaal en Arts Antiques Auctions, s.d., t.g.v. de tentoonstelling met meesterwerken van Jeronimus Bosch in het Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, van 1.09 - 11.11. jaartal? (3)
- Enklaar, Tijdschrift voor Geschiedenis, 1933, Bax, 1949.(8)


- Catalogus tentoonstelling "Jheronimus Bosch", Noordbrabants Museum, 's-Hertogenbosch, tentoonstelling 17 sept.-15 november 1967.(2)

zondag 14 februari 2016

1515 - 1516 Mechelen : Thomas MORE en Hiëronymus van BUSLEYDEN ontmoetten mekaar * * *



Hof van Busleyden "Renaissancebinnengevel", Merodestraat, Mechelen. Foto # Harry F.E. Vermeir

Een aantal dagen geleden begon ik te lezen in "L'Europe Humaniste" , catalogus, uitgegeven n.a.v. de gelijknamige tentoonstelling door het Ministerie van "L'Instruction Publique" en de "Conseil de L'Europe", van 15.12.1954 - 28.02.1955, MSKB, p.20.

Het volgende trok mijn aandacht:
" Et tout d'abord l'internationalité. Thomas MORE, avocat de Londres, vient en 1515 à Bruges à la tête d'une mission économique, afin de défendre les intérêts des marchands anglais. Il est fort bien reçu, notamment par l'opulent Jérôme de Busleyden qui lui fait visiter, à Malines son bel hôtel plein de livres, de statues, de médailles, décoré de deux fresques dont l'une représente le festin de Tantale et l'autre celui de Balthazar. More visite Anvers et la collégiale Notre-Dame, commencé au siècle précédent, encore inachevée..."

Tekst van Marie DELCOURT, professeur à l'université de Liège.

VAN BUSLEYDEN 


Foto: Gilles van Busleyden, als rentenierend edelman.
Uit: "Waar is de tijd: Mechelen, 1000 jaar Mechelaars en hun adel",  tekst : Henri Installé, Waanders/ Diogenes i.s.m. de stad Mechelen, de Kon. Kring voor Oudheidkunde, Letteren en Kunst van Mechelen en de Gidsenbond Mechelen, Zwolle, 201. p.161.
Om hun zieleheil veilig te stellen, lieten voorname burgers, zich vereeuwigen op zijluiken van een devotietafereel dat aan een uitverkoren kerk werd geschonken.

Hiëronymus(Jérôme) van Busleyden (ca. 1470 -1517)


Geboren te Luxemburg uit een adellijke Luxemburgse familie. Hij bezocht de universiteiten van Leuven en Bologna.

Hij was kanunnik, doctor in burgerlijk en canoniek recht,  en raadsheer rekwestmeester van de Grote Raad. Als hoogste rechterlijk gezag in de Nederlanden  liet hij een hof bouwen.
Hij werd door Filips de Schone op diplomatieke zendingen gestuurd en  door bezoeken aan Italië werd hij beïnvloed door de Renaissance.
Als humanist was hij een goede vriend van Erasmus en Thomas Morus.
Hij stichtte het Drietalencollege te Leuven.
Hij ging in 1517 Keizer Karel V voor naar Spanje maar stierf onderweg.
Hij overleed op 27 augustus 1517 te Bordeaux aan de gevolgen van pleuris. Tijdens de godsdiensttwisten (ca. 1566)  werd zijn grafmonument in St.-Rombouts vernietigd.

Het Hof van Busleyden

In de zestiende eeuw werden in Mechelen tal van paleizen gebouwd. Hiëronymus van Busleyden, liet een prachtige Renaissancepaleiswoning ontwerpen door de bekende architect Antoon Keldermans de Oude . De bouwwerken begonnen 1503-1505.Voorgezet door zijn zoon Rombout. Het paleis was bewoonbaar 1507/begin 1508, maar was niet af in 1515/16.
In 1518 werd het hof van Busleyden verkocht aan Jacqueline  de Boulogne, weduwe van Jean le Sauvage.
In 1589 kwam dit mooie pand in het bezit van de familie van Arenberg- de Croy.
In 1608 kwam het gebouw in bezit van de familie van Varick - de Rovelasca.
In 1619 verwierf Wenceslas Coeberger het en vanaf  1620 tot de Eerste Wereldoorlog deed het gebouw dienst als Berg van Barmhartigheid: armen konden er geld lenen zonder rente. Het gedeelte langs de Frederik de Merodestraat werd pandjeshuis.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebouw volledig vernield, alleen de muren stonden nog recht. Het werd later heropgebouwd en kreeg de functie van stadsmuseum. Momenteel wordt het Hof van Busleyden verbouwd tot een hedendaags stadsmuseum, maar is het wel open voor tijdelijke tentoonstellingen. Samengestelde tekst met o.a. info van:
 http://toerisme.mechelen.be/nl/museum-hof-van-busleyden
Het is het oudste Renaissancegebouw te Mechelen.

(3)(p.148)


"Het festijn van Balthazar", muurschildering van ca. 1515 in het Hof van Busleyden. Er zijn nog twee andere: "Het festijn van de slechte rijke" en "De val van Phaeton". "Het feest van Baltazar of Belasar" werd later door Rembrandt geschilderd. 
"Het boek Daniël beschrijft dat de Babylonische koning Belsazar een groot feest geeft voor zijn edelen en hun vrouwen of concubines. Tijdens de maaltijd gebruiken zij op bevel van Belsazar de bekers die zijn vader Nebukadnezar uit de tempel van Jeruzalem heeft geroofd. Ineens verschijnt er een hand die een tekst in een onbekend schrift op de muur schrijft. Belsazar vraagt aan de wijzen van Babel het schrift te verklaren, maar geen van hen kan het schrift ontcijferen. Daarop wordt Daniël ontboden, een gevangene uit Judea, die de tekst ontcijfert als Mené Mené Tekèl Ufarsin: Geteld, Geteld, Gewogen en Gebroken.
Daniël verklaart deze woorden als volgt:
  • Mene: God heeft uw koningschap geteld en er een einde aan gemaakt.
  • Tekel: Gij zijt in de weegschaal gewogen en te licht bevonden.
  • Ufarsin: 'Uw koninkrijk is gebroken en aan de Meden en Perzen gegeven." (Wikipedia)
Het blijkt een waarschuwing van God vanwege Belsazars heiligschennis. Diezelfde nacht vallen de Perzen Babylon aan en wordt Belsazar vermoord.
Het lijken mij werken die in een humanistische inhoud passen, daarom kunnen we vermoeden dat Hieronymus van Busleyden de opdrachtgever was, opdracht uitgevoerd door Jan van Maubeuge, die geregeld te Mechelen was aan het hof van Margaretha van Oostenrijk (van Savoye).
De fresco's proberen kwa stijl de Vroeg-Renaissance naar voor te schuiven maar ademen kwa inhoud nog steeds middeleeuws.

In de tuin , langs de Sint-Jansstraatwaren er twee 17de eeuwse beelden, één van Juno en één van Jupiter, herkomstig uit de tuin van het vroegere hof van Egmont. MAAR WAAR ZIJN ZE NU,

Thomas MORE of Thomas MORUS  (Londen 1478 - 1535)

Engels staatsman en humanist. Hij nam een belangrijke plaats in aan het hof van Hendrik VIII en werd in 1529 kanselier van Engeland. Aangezien hij het niet eens was met de voorgenomen scheiding  van Hendrik en Catharina van Aragon en met Hendriks streven om zich aan het hoofd te stellen van de Engelse kerk, nam hij in 1532 ontslag. Toen hij twee jaar later weigerde de eed af te leggen op de successieakte waarbij het huwelijk tussen Hendrik en Catharina  onwettig werd verklaard en gehoorzaamheid aan de paus werd verboden, werd hij gevangengezet in de Tower van Londen, waar hij in 1535 werd onthoofd. In 1935 werd hij door Pius XI heilig verklaard.

Thomas MORUS, "Utopia Cura Petri Aigidi", Lovanii, Theodoricus, Martinus, 1516. In "L'Europe Humaniste" , catalogus, uitgegeven n.a.v. de gelijknamige tentoonstelling door het Ministerie van "L'Instruction Publique" en de "Conseil de L'Europe", van 15.12.1954 - 28.02.1955, MSKB, p.20. en 137.
Hij liet dit boek uitgeven in Leuven en het verscheen waarschijnlijk in de periode van zijn bezoek aan Antwerpen, Brugge, Leuven en Mechelen.We zien een gravure waarop het eiland "Utopia" staat afgebeeld. Er naast een aangepast alfabet.

Zijn "Utopia" ontstond  door de verarming van de Engelse bevolking wegens de omzetting  van bouwland in weiland, voor de schapenteelt,de uitbuiting door de adel en de binnenlandse oorlogen en het ideaal van de "communistische"  maatschappij zoals door de filosoof Plato was voorspeld. (1)

Op de Zandpoortvest te Mechelen  vinden we heden ten dage de scholengemeenschap "Thomas More", voorheen Lessius, onder auspiciën van KUL, terug. Het woord "more" is hier niet in gebruik om de cultuurhistorische context maar om de betekenis "more" , meer, beter onderwijs...


VERWIJZING

H. Installé, "De Grote Raad, moord, woordbreuk en andere schandalen", Staf Mechelen, 2004, p.143.
Marcel Kocken, "Het Museum 'Hof van Busleyden' ", in: Mechelen, jg. 1, nr. 1, 1994.
Frans Verleyen en Jan Decreton, "Mechelen", lanno, s.d.. (3)(p.148)

"L'Europe Humaniste" , catalogus, uitgegeven n.a.v. de gelijknamige tentoonstelling door het Ministerie van "L'Instruction Publique" en de "Conseil de L'Europe", van 15.12.1954 - 28.02.1955, MSKB, p.20  en 137.
"Hof van Busleyden", stadsmuseum, stadhuis, dienst voor toerisme , stad Mechelen, s.d.

"Standaard Encyclopedie", dl. 10, Standaarduitgeverij, Antwerpen, 1973.(1)(p.12).


maandag 1 februari 2016

De UIL(EN) van Mechelen...* *



Voormalige toeristische wegwijzer. We zien hier hoe Opsinjoor wordt opgegooid. Rechts zie je de Maneblussers bezig. Bovenaan zien we Opsinjoor met uitgestoken arm. Hij werd terug geplaatst in 2018.
Foto: eigendom H.F.E. VERMEIR

In "De Streekkrant" van Mechelen  verschijnt elke week een column  "Opsinjoorke" in het Mechels, zonder vermelding van auteur. Het is wel te raadplegen op "Feesboek" en Oepsinjorreke@gmail.com.
In "De Streekkrant" van woensdag 27 januari 2016, p.3, ging het over het kunstwerk "De Uil" dat aan de Vijfhoek wordt geplaatst.  Kado brengt u de tekst in het Nederlands.


DE MECHELSE UILEN

" In elke school heeft een goede onderwijzer een bijnaam. Een goede stad of dorp moet dat ook hebben.De Mechelaars zijn bijvoorbeeld de Maneblussers. Veel vroeger noemden ze ons nog "zallemeiters", maar dat is lang geleden.

Op een ander hebben ze schapenkoppen, kiekefretters. Antwerpen heeft geen bijnaam. 'k Wil maar zeggen... Nu zou het kunnen dat we in Mechelen een nieuwe bijnaam krijgen.
De Oôle(De uilen). Als we niet oppassen dan zeggen ze binnenkort in heel het land dat wij ôôle zijn.
Ze zijn namelijk van plan van op de Vijfhoek een nieuw 'postuur' te zetten  en dat zou een ôôl zijn die op een bol zit. Hebben we nog geen ôôle genoeg in de stad? Of komt het misschien juist daardoor?

Op zichzelf heb ik niets tegen monumenten. Tenminste als het er mooie zijn.  Een vierkante blok uit ijzer die helemaal verroest is, zoals op de Schuttersvest, dat is 'precies' een hoop afval. En die ronde met lichtjes , boven de Stassartstraat is nog triestiger. Maar de naakte 'madammen' aan de Plaisancebrug, die mogen er zijn. Dat komt natuurlijk omdat ik graag naakte vrouwen zie. Waarom er op de Vijfhoek een ôôl komt, dat versta ik niet . Wij hebben toch niets met ôôle. Of het zou moeten zijn  dat je een uil moet zijn  om je zo'n sculptuur te laten aansmeren dat ... een kwart miljard kost! Een kwart miljard, zeg! Zoveel kan brons toch niet kosten?
Hier is iemand die daar wel eenmaal zijn  zakken mede vult, vrees ik. Ofwel den artiest, ofwel de galerie, ofwel degene die 't beslist heeft die vogel te kopen.

Ge zijt een ôôl als ge zo'n 'posteur' laat maken of koopt, terwijl we in Mechelen een goede academie hebben, met grote kunstenaars van vroeger en van vandaag, die voor veel minder geld iets veel beter kunnen maken. Als ze buiten doodskisten nog iets mooi kunnen maken en op de Vijfhoek wilden zetten, dan moesten ze toch niet in Sint-Truiden gaan zoeken. 'k Ben zeker dat nog het een en ander in het stadsmagazijn staat, zonder dat iemand het weet.

Ge moet een ôôl zijn als je gaat vertellen dat de kinderen daar mogen opkruipen en dat die pluimen dan mooi gaan blinken. Zijn ze nu niet geleerd? Da 'posteur' is meer dan drie meter hoog. Als daar een kleinen afvalt, dan breekt die armen en benen. Juist zoals op de Wollemarkt gebeurde. En daarna kunnen ze een stuk van die ôôl afzagen.

Kunst in de stad is belangrijk en kunst mag iets kosten. Maar in Mechelen zijn er vandaag nog veel andere dingen te doen die dringender zijn en waar ze nog geen geld voor hebben.

Alleen een ôôl wilt daar niet mee starten. Ik denk, als het over een paar jaar verkiezingen is, dat we dan nog meer ôôle gaan zien.

Het standbeeld van de uil staat er nog steeds NIET. 20.09.2017. Maar op 01.03.2018 staat het tussen de St.-Romboutskathedraal en het postgebouw.
https://www.google.be/search?q=uil&biw

De uil is in de iconografie zowel een slim als een stom dier, ook magische eigenschappen werden hem toegekend..

Daar is veel over gepubliceerd.

En " De uil die in de perenboom zat" niet vergeten.
Daar is in deze blog een afzonderlijk schrijven over gebracht bij lied/poëzie