We zijn hier in Mechelen / België
Zicht op de Hanswijkkerk de bewuste zondag om 10u30 's morgens vanaf de Zandpoortvest.
Foto: eigendom: H.F.E.VERMEIR
Het logo.
Nadat de kerk een grondige renovatie en schoonmaak meemaakte was er op zo. 27.11.2016
een Eucharistieviering met altaarwijding door
Kardinaal Jozef De Kesel, aartsbisschop van Mechelen-Brussel.
Foto eigendom van H.F.E. VERMEIR
Het gerestaureerde hoogkoor van de basiliek met links het
conopeum (soort parapluutje) en rechts het
tintinnabulum met belletje. Het vroegere grijze, stoffige interieur kreeg een witte kleur. Vooraan kwam een nieuw altaar in hout met bijpassende stoelen.
Foto eigendom van H.F.E. VERMEIR
De eucharistieviering met van l.n.r. kanunnik Tony Frison (?), rector Steven Wielandt van de Hanswijkbasiliek, de diaken bij de kerken van Sint-Katelijne-Waver, kardinaal Jozef De Kesel, aartsbissschop, ceremoniarius Karlo Tybergen, Jan Arnalsteen, pastoor van de Lieve-Vrouweparochie, en nog twee personen.
De dankrede werd gedaan door Steven Wielandt op een heel originele manier.
DANKWOORD BIJ DE
ALTAARWIJDING
Hanswijk – zondag 27
november 2016
Ik
heb er goed over nagedacht, net niet over wakker gelegen.
Ik
besef: het is niet passend en zelfs te gewaagd
om
in een dankwoord namen te noemen.
Zo
zou wel eens Fons kunnen vergeten,
of Wouter, of Willy en Gerda of Agnes, of Lieve.
Ziet
u: zo komen we er niet.
Want
iemand vergeten is zeker niet mijn bedoeling.
En
toch. Na dit excuus waag ik me er toch aan
om
onze dankbaarheid namen te geven.
Vooreerst
danken we Lucas.
Niet
dat iedere Lucas zich nu aangesproken moet weten.
Bedoeld
wordt Lucas Fayd’herbe, de ontwerper van deze basiliek.
Hij
was geen schoenmaker die bij zijn leest bleef
want
als beeldhouwer
ontwierp
hij bouwtechnisch nogal onkundig
dit
ongezien-originele kerkgebouw.
En
dat hebben ze geweten.
Ze,
dat zijn de restaurateurs, architecten,
aannemers
en onderaannemers van de voorbije jaren.
Jullie
hebben het werk van Fayd’herbe
een
schitterende toekomst gegeven.
Het
werk van Lucas en jullie werk maken
onze
gemeenschap heel dankbaar.
Ze
noemen ons nu de mooiste kerk van Vlaanderen.
Dank
daarvoor.
Dank
ook aan Alexander.
Op
4 mei 1743 gaven de kerkverantwoordelijken van die dagen
de
opdracht gaven om een preekstoel uit te werken.
Iets
dat mocht gezien worden. En de rekening ook, natuurlijk.
4000
gulden was in die dagen een enorm bedrag.
Maar
er was Alexander Rubens – inderdaad, kleinzoon van.
Met
zijn genetisch aanleg voor kunst werd hij een gulle mecenas.
Het
verhaal van toen heeft iets van vandaag:
de
voorbije jaren heeft de kerkraad
zoveel
verantwoordelijkheid en initiatief genomen
dat
we voor het realiseren van het nieuwe altaar
niet
alleen op zoek moesten naar een kunstenaar
maar
ook naar mecenassen.
De
kunstenaar vonden we in Amsterdam.
Hij
begrijpt als geen ander de kunst van de tijdloze eenvoud
van
de pure zuiverheid.
Het
resultaat van de originele en doordachte inzet van zijn creatief talent
is
vandaag ofschoon heel anders toch evenzeer indrukwekkend
vergeleken
met de preekstoel van toen.
Jac
(Bisschops), je rekende ons niet de 4000 gulden van weleer aan
maar
je geeft ons vandaag wel de bijzonderste reden tot dankbaarheid:
we
zijn blij en dankbaar om je realisatie.
Opnieuw
staat Christus in het hart van onze gemeenschap.
En
meteen ook dank aan de mecenassen. Ja. Ze bestaan nog.
Niet
alleen het kerkenbouwfonds Domus Dei
maar
ook de vele bekende en anonieme Alexanders.
Collectes,
overschrijvingen en giften brengen het mecenaat
ondertussen
al over de 26.000 euro.
Procentueel
evenaart jullie bijdrage het mecenaat van Alexander.
Eerlijk:
het geloof van kerkraad was initieel niet zo overtuigd.
Maar
vergeten we daarom toch niet onze dankbaarheid
voor
de zin voor initiatief van onze kerkraad
en
de subsidiërende overheden die achter hen staan.
Ook
Andreas Cruesen verdient onze dankbaarheid.
Voor
de geschiedenisboeken is hij de vijfde Mechelse aartsbisschop.
En
voor Hanswijk is hij de eerste steenlegger van deze kerk.
Zo
staat hij aan het begin van een rijke traditie.
Op
10 mei 1663 legde hij de eerste steen van deze basiliek.
Vandaag
wijdt zijn verre opvolger het nieuwe altaar.
Onze
gemeenschap is u mijnheer de kardinaal
–
dat klinkt echt even vers als de witte muren van de basiliek –
zeer
dankbaar dat u ons in dit moment wilde voorgaan
en
zeker ook voor alle oprechte steun
in
het Hanswijkgebeuren van basiliek en processie.
Met
U, mijnheer de kardinaal,
danken
wij niet alleen de confraters priesters en diakens
die
mee voorgingen in deze viering
of
die ondermeer omwille of ondanks zondagse verplichtingen elders toch met ons
verbonden waren.
Maar
met U, mijnheer de kardinaal,
danken
we niet minder het volk Gods hier aanwezig of verbonden.
Deze
viering was een bijzondere, niet-alledaagse kerkervaring
om
dankbaar voor te zijn.
Ten
slotte nog één naam.
Klein
probleem. De geschiedenis is de naam vergeten.
Het
is de anonieme schipper uit 988.
Had
die naam-vergeten schipper zijn Mariabeeld
niet
of elders achtergelaten
dan
hadden we hier vandaag niet zoveel te vieren
Hij
staat immers aan het begin van ons verhaal.
Hij
is één zoals zovele mensen die in deze basiliek
hun
verhaal opnieuw beginnen
omdat
ze hier bij Maria hun hart kunnen luchten,
nieuwe
moed vinden, weer toekomst zien.
Aan
de voet van haar troon kunnen alle mensen
-
zelfs de anoniemen - voortaan figuurlijk en letterlijk
hun
licht opsteken
en
in de voormalige doopkapel, nu de nieuwe kaarsenkapel,
kunnen
ze nog steeds een kaarsje laten branden.
Dat
heet devotie. En dat is een mooi geloof. Geloof van mensen.
En
precies dat is de ziel van Hanswijk. Ook voor de toekomst.
Mensen
voelen zich hier thuis bij Maria omdat zij ons hier toont dat zij onze Moeder
is.
Zij
heet u welkom. Altijd. U bent hier thuis. Altijd.
Dus
niet alleen in een mooi gerestaureerde basiliek,
of
een bijzonder nieuw altaar
vindt
Hanswijk haar mooiste toekomst.
Maar
wel in ieder van u. Want met u gaat ons verhaal verder.
U
verdient onze grootste dank.
En
dankzij de naamloze schipper ik ben niemand vergeten.
27
november 2016.
In
dit decor mag het echt wel eens ‘barok’ klinken:
na
Lucas, Alexander, Andreas en een naamloze schipper
heeft
u allen vandaag geschiedenis geschreven.
En
de toekomst wenkt.
OLVrouw van Hanswijk in volle glorie in de vernieuwde kerk.
Foto eigendom van H.F.E. VERMEIR
Op het einde werd haar ere-lied gezongen.
Gij staat hier op een toon gezet van licht en bloemen onbesmet,
Wij komen vroom u loven.
Och, houd op ons uw oog gericht. Uw mantel niet van ons gelicht,
O moeder van hierboven, O moeder van hierboven.
Ave Maria! Ave Maria! Ave Maria! Ave Maria!
De wereld is vol drift en kwaad. Gevaren komen vroeg of laat,
De duivel dreigt de banen.
Geen jeugd is vrij, O minzaam Moeder'ken, die dat alles ziet,
Uw kind'ren in d'orkanen, Uw kind'ren in d'orkanen,
Ave Maria! Ave Maria! Ave Maria! Ave Maria!
Ons landje was Uw schoonste land en zocht steeds
Uwe moederhand, dat mag toch nooit verminderen.
Dat bidden en beloven wij, O minzaam Moeder'ken van Mei.
Wij blijven Uwe kind'ren, wij blijven Uwe kind'ren.
Ave Maria! Ave Maria! Ave Maria! Ave Maria!
En dan nog een foto van de gerestaureerde koepel
 |
| Foto: eigendom van H.F.E. VERMEIR |
