Rozendaalweg

Rozendaalweg
ECHELPOELHOEVE, Rozendaalweg: landelijk / mooi / historisch, foto: H. Vermeir

donderdag 22 februari 2018

Lachen is gezond ZWEETVOETEN inwoners van Idegem (Oost-Vlaanderen)



                                             " ZWEETVOETEN"

Hoe zijn de inwoners aan dien spijtigen bijnaam gekomen?
Wel, de pastoor had tot zijn groot misnoegen bemerkt, dat de jongedochters de kapsels der steedse dames zochten na te apen en zich op de koop toe nog parfumeerden. 
Toen hij op zekeren zondag aan 't preken was, zag hij al dadelijk dat zij meer acht gaven op de hoofdtooi hunner buurvrouwen dan op zijn sermoen, waarom hij verontwaardigd uitriep:
" Al de vrouwen van Idegem die hunne hoofden met reukwater bevochtigen, doen dit om de geur van hun zweetvoeten te verdrijven!"

In: Jozef CORNELISSEN, Nederlandsche Volkshumor op stad en dorp, land en volk, dl. II, de Sikkel, Antwerpen, s.d., p.62.

donderdag 15 februari 2018

POËZIE " De Feesten van Angst en Pijn" VERS 6




De dichtbundel van Paul VAN OSTAYEN 51869-1928), prent uit het Modernisme

Vers 6

Ik kan geen postzegels verzamelen
ik kan geen vrouwefoto's verzamelen
ik kan geen amourettes kollektioneren
en geen wijsheid
 ik kan niets meer

    ik  kan  niets  meer

Waarom doof ik de lamp niet
       en ga ik niet te bed

Ik wil beproeven
       naakt te zijn
       bloot wie weet wel gevroren purper
                                            en bleekheid

Is zo niet het gans beginnende begin

Ik wil niets weten
ik wil niet vragen
      waarom
       ik niet werd een postzegelkollektioneur

Ik zal beginnen mijn débâcle te geven
ik zal beginnen mijn faljiet te geven
ik zal mij geven een stuk gereten arme grond
                               een vertrapte grond
                               een heidegrond
                               een bezette stad

Ik wil bloot zijn

In: Stefaan EVENEPOEL, Paul van Ostayen, Spiegel van Eenzaamheid, Davidsfonds, Leuven, 1988, p.36.

maandag 5 februari 2018

lachen is gezond

IN OPBOUW

DRIE VRIENDINNEN

" Drie vriendinnen komen bij een auto-ongeval samen om het leven. 
  Aan de hemelpoort waarschuwt Sint-Pieter hen:
- Hier in de hemel geldt slechts één regel: niet op de eendjes trappen!
De dames treden de hemel binnen en,jawel eendjes alom. Het is haast onmogelijk er niet op één te trappen , en hoewel zij ongelooflijk hun best doen, trapt één van de vrouwen tenslotte toch op een eendje. Prompt komt Sint-Pieter  aangesneld met de lelijkste man die de vrouw ooit te zien kreeg, ketent hen aan elkaar en spreekt:
- Als straf zul je voor eeuwig aan deze lelijke man geketend blijven.
De volgende dag stapt de tweede vrouw op haar beurt op een eendje. Sint-Pieter, die alles merkt, komt meteen aanzetten met een andere allerlelijkste man, die hij met dezelfde veroordeling aan de tweede vrouw ketent.
De derde vrouw, door dit gebeuren behoorlijk voorzichtig geworden, slaagt er maandenlang niet op een eendje te trappen. Op een dag komt Sint-Pieter op haar toe met een uitzonderlijke knappe man. Jong en lenig, groot en slank, lange zachte wimpers en heldere ogen... De prachtigste kerel die ze ooit zag. Sint-Pieter ketent beiden aan elkaar en gaat zonder een woord ervandoor. Verwondert vraagt de vrouw aan de man:
- Wat heb ik in godsnaam gedaan om voor eeuwig aan jou geketend te worden?
Antwoordt de man:
- Van jou weet ik het niet,  maar ik trapte op een eendje'"

"De Vrome kudde" ingezonden door Katrien Vanden Abbeele
"Kerk+Leven", nr. 52, 26 december 2007, p.4.